Երբ լույս էր տեսնում Հարրի Փոթերի մասին պատմող առաջին գիրքը, հրատարակիչը պնդեց, որ գրքի շապիկի վրա գրվի Ջոանի անվան սկզբնատառերը, քանի որ տղաները մեծամասամբ չեն հավանում կին հեղինակների գրքերը: Եվ քանի որ հեղինակն ի ծնե չուներ երկրորդ անուն, նա որպես սկզբնատառ ընտրեց իր Քեթլին տատիկի անունը և այդ ժամանակից ի վեր նա արևմուտքում առավել հայտնի է որպես J. K. Ռոուլինգ:
ԱՄՆ-ի Մերիլենդ նահանգի համալսարանի սոցիոլոգների` 1974 մարդկանց շրջանում անցկացված հարցումը թույլ տվեց բացահայտել մարդկության ամենասիրելի գույնը: Նախընտրությունները կարող եք տեսնել պատկերում ↓
Հետազոտության հեղինակները պարզաբանում են, որ հարցվողների ընտրությունը պատահական չի եղել, այլ կազմվել է այնպես, որպեսզի ներկայացված լինեն տարբեր տարիքային և սոցիալակն խմբեր:
Մասնագետները գտնում են, որ խալերը կոսմետիկական արատներ են: Խալեր կարող են առաջանալ սկսած մարդու ծննդյան օրից՝ մինչեւ նրա ծերությունը, եւ իրենց էությամբ դրանք առանձնապես վնասակար կամ վտանգավոր չեն: Դրանք շոշափելիս կարելի է զգալ կամ չզգալ` կարող է լինել մաշկի տակ կամ մաշկից մի քիչ բարձր: Իհարկե, խալերը որոշ գործոնների ազդեցությունից բարորակ գոյացությունից կարող են վերափոխվել չարորակի: Պոկված խալը կարող է շատ վատ հետևանքներ ունենալ, ու բավականին երկար բուժման անհրաժեշտություն կզգացվի:
Իսկ ահա մեր նախնիները կարծում էին, որ մարդու մարմնի խալերը ոչ թե պատահականություն, այլ վերից ուղարկված նշաններ էին: Խալի գտնվելու վայրով, նրա մեծության չափով և գույնով հին աշխարհի իմաստունները մարդու մասին շատ բան կարող էին պատմել՝ նրա առողջական վիճակից մինչև նրա ճակատագիրը: Ընդ որում հաշվի չէին առնվում փոքր խալերը և հաշվի էին առնում նրանք, որոնց մեծությունը գերազանցում էր 3-4 մմ-ը:
Այսպիսով, ինչի՞ մասին է խոսում խալը իր տիրոջ մասին:
Շուրթերի վրայի խալերը խոսում են թուլակամության և պատասխանատվությունից խուսափելու մասին: Նման խալեր ունեցողները հաճախ դառնում են վատ սովորությունների զոհ:
Ականջների վրայի խալերը խոսում են մարդու պարծենկոտության և սեփական հնարավորություններն ու արժանիքներն ուրիշ մարդկանց աչքերում չափազանցված տարբերակով ներկայացնելու մասին: Նման խալեր ունեցող մարդիկ ունեն ամուր բնավորություն սեփական նպատակների իրականացման համար, բոլոր ուժերը ներդնում են, որպեսզի իրենց հեղինակությունն ավելի բարձրացնեն շրջապատի մարդկանց աչքերում:
Խալեր գլխի վրա (մազերի տակ): Գլխի մուգ մասի խալը խոսում է փիլիսոփայի, իմաստունի, իր ներքին աշխարհում ապրող մարդու մասին: Ծոծրակի վրա խալը ունեն կասկածամիտ մարդիկ, որոնք իրենց առջև դրած նպատակների իրականացման համար առաջնորդվում են զուտ անձնական շահերով և չեն սպասում ոչ ոքի օգնությանը: Քունքի վրայի խալերը խոսում են մարդու զգացմունքային լինելու մասին, որը սակայն միևնույն ժամանակ նաև թաքնված մարդ է: Այդպիսի խալեր ունեցող մարդիկ հաճախ տառապում են նյարդային հիվանդություններով, քանի որ բոլոր զգացմունքները պահում են իրենց մեջ: Դրա հետ մեկտեղ նման խալեր ունեցողները տաղանավոր են:
Կոպերի վրայի խալերը վկայում են գրգռվածության մասին, դժգոհություն սեփական անձից և շրջապատողներից: Նման խալեր ունեցոողները չափազանց քննադատական են, սակայն հեշտությամբ վիրավորվող են և զգացմունքային:
Ամերիկացի հոգեթերապևտ Միրա Կիրշենբաումը հրատարակել է «Երբ լավ մարդիկ դավաճանում են» անվամբ մի գիրք, որտեղ նշել է 17 պատճառ, որի պատճառով մարդիկ դավաճանության են գնում:
Կիրշենբաումի կարծիքով մարիկ դավաճանում են ոչ թե էգոիզմի կամ անբարոյական հակումների, այլ ստորև բերված պատճառներով:
Ըստ Կիրշենբաումի՝ առաջին հերթին ամուսինները դավաճանում են, որպեսզի գտնեն իրենց:
Երկար ժամանակ ձեր կյանքում կան ուժեր, որոնք ձեզ խանգարում են լինել այնպիսին, ինչպիսին կաք, ինքնարտահայտվել, իսկ դավաճանությունը լավագույն ձևն է հասկանալու համար, թե ինչպիսին եք դուք իրականում,- ասում է հոգեթերապևտը:
Դավաճանության երկրորդ պատճառը պատահական կապն է, երբ մարդը դա չէր էլ պատրատվում անել, սակայն հայտնվել է անհարմար ժամանակ անհարմար տեղում:
Դավաճանության երրորդ պատճառը սեքսուալ խուճապն է:
Դուք զգում եք, որ ձեր սեքսուալ ուժը մարում է, սկսում եք խուճապի մատնվել և սիրեկան եք գտնում, որպեսզի ցույց տաք, որ դուք այդքան էլ թույլ չեք անկողնում,- բացատրում է հեղինակը:
Դեռևս 17-րդ դարում րաբբի Իցխակ բեն Էլյակիմը հատուկ իր աղջկա համար մի ամբողջական ստեղծագործություն ստեղծեց գրքի տեսքով, որն անվանեց «Բարի սիրտ»: Հենց այնտեղ էլ նկարագրվել են պատգամներ լավ կին լինելու համար:
Օքսֆորդի համալսարանի գիտնականները հարցում անցկացրեցին՝ պարզելու համար, թե ինչպես է սիրահարվածությունը ազդում մարդու փոխհարաբերությունների վրա իր հարազատների հետ:
«Քանի՞ մտերիմ ընկեր ունեք» հարցին հարցվածները, որոնք հարաբերությունների մեջ չեն գտնվում, միջինը պատասխանել են «հինգ»: Նրանք, ովքեր վերջերս գտել էին իրենց կեսին, միջինը պատասխանել են «չորս»՝ դրանց մեջ նշելով նաև իրենց սիրեցյալին: Ուսումնասիրողներն պարզ հաշվարկների միջոցով եկել են այն եզրակացության, որ սիրային հարաբերությունների մեջ մտնելով՝ մարդը միջինը կորցնում է 2 ընկեր, սակայն այդ կորուստներից մեկը փոխհատուցում է իր սիրեցյալով:
«Մտերիմ ընկերներ»-ի խմբում ներառվել են միայն այն ծանոթները, որոնց հետ հանդիպում է եղել շաբաթը գոնե մեկ անգամ:
Ցանկացած աղջկա կամ կնոջ հայտնի է այն անհանգստությունը առաջին հանդիպումից հետո, թե արդյոք ինքը դուր եկավ տղային: Արդյոք առաջին հանդիպումը կդառնա վերջինը: Պետք չէ երկար կասկածանքների մեջ ընկնել: Իմանալ, թե արդյոք տեղի կունենա երկրորդ հանդիպումը, կարելի է իմանալ 36 ժամվա ընթացքում: Համաձայն ծանոթություների match.com կայքի անցկացրած հարցման՝ 36 ժամը այն ժամանակահատվածն է, որի ընթացքում զանգահարում են նոր հանդիպում առաջարկելու կամ ուղղակի հաստատելու, որ հանդիպումն իրենց դուր է եկել: Եթե ձեր հանդիպումը շաբաթ երեկոյան է տեղի ունեցել, ապա հեռախոսազանգ կամ SMS պետք է սպասել մինչև երկուշաբթի 11:48 րոպե: Եթե այդ ժամանակահատվածն անցել է և ձեզ չեն զանգահարել, ուրեմն հավանականություն առ այն, որ կզանգահարեն, չափազանց փոքր է:
Նախկինում գործում էր 3 օրվա կանոնը, այսինքն հեռախոսազանգի պետք էր սպասել առաջին հանդիպումից 3 օրվա ընթացքում: Սակայն ինչպես ցույց են տալիս հարցումները, այս կանոնն այլևս չի գործում: Դա բնորոշ էր այն ժամանակների համար, երբ գոյություն չունեին բջջային հեռախոսները, իսկ այժմ բոլորն ունեն բջջային հեռախոսներ և 3 օրը չափազանց երկար է մտորումների համար:
36 ժամվա կանոնի մեջ ամենահիանալին այն է, որ այլևս անհրաժեշտ չէ 3 ամբողջ օր ընկնել կասկածանքների մեջ: Եթե մեկ ու կես օրն անցել է առանց հեռախոսազանգի, ուրեմն կարելի է խաչ քաշել այդ հարաբերությունների վրա և նոր ընկեր փնտրել,- ասում է match.com կայքի հարաբերությունների գծով մասնագետ Քեյթ Թեյլորը:
Շատերը հարց են տալիս, թե ով պետք է զանգահարի առաջինը առաջին հանդիպումից հետո:
Բրիտանացի Շերդան Սիմովը հրապարակել է «Ինչի մասին են տածում տղամարդիկ սեքսից բացի» (անգլ. What Every Man Thinks About Apart From Sex)անվանումով գիրք, որում տեքստով ոչ մի էջ չկա: Գիրքը կազմված է 200 էջից: Չնայած տեքստի բացակայությանը՝ գիրքը Մեծ Բրիտանիայում բեստսելլեր դարձավ:
Գիրքը մեծ տարածում է գտել հատկապես ուսանողների շրջանում, քանի որ այն հարմար օգտագործել որպես դասախոսություններ գրելու տետր:
«Ստեղծագործության» հեղինակի կարծիքով գրքի հրապարակմանը նախորդել են վերլուծական աշխատանքի մի քանի տարիներ: Սիմովը կարծում է, որ իր ուսումնասիրությունները ցույց են տալիս, որ տղամարդիկ ընդհանրապես ոչ մի բանի մասին չեն մտածում սեքսից բացի: Բացահայտելով այդ ամենը՝ հեղինակը որոշել է կիսվել իր հայտնագործությամբ ընթերցողների հետ և հենց այդպես էլ նա որոշեց գիրք հրապարակել առանց տեքստի:
Ուիլյամ Ջեյմս Սիդիսը ծնվել էր 1898 թ.-ի ապրիլի 1-ին Նյու Յորքում: Նա էմիգրանտ հրեաների զավակ էր, որոնք ԱՄՆ էին տեղափոխվել Ուկրաինայից: Նրա ծնողները նշանավոր մասնագետներ էին իրենց ոլորտներում. Բորիս Սիդիսը հոգեբանություն էր դասավանդում Հարվարդում և այդ ժամանակվա ԱՄՆ-ի ամենանշանավոր հոգեբաններից էր, իսկ մայրը՝ Սառան, ավարտել էր Բոսթոնի բժշկական համալսարանը, սակայն թողել էր աշխատանքը Ուիլյամին դաստիարակելու համար:
Ծնողները ցանկանում էին որդուն հանճար դարձնել՝ օգտագործելով կրթության սեփական մեթոդները, ինչի համար նրանց քննադատում էին:
1 տարեկանում նա արդեն գրել գիտեր: 18 ամսականում տղան արդեն կարդում էր «New York Times» թերթը: 4 տարեկանում նա արդեն բնօրինակով կարդացել էր Հոմերոսի ստեղծագործությունները: 6 տարեկանում Ուիլյամը գիտակցաբար աթեիստ դարձավ: Մինչև ութ տարեկանը լրանալը նա արդեն 4 գիրք էր գրել: 8 տարեկանում նա արդեն 8 լեզու գիտեր՝ անգլերեն, լատիներեն, հունարեն, ռուսերեն, իվրիտ, ֆրանսերեն, գերմաներեն և իր ստեղծած լեզուն: Նրա IQ-ն տատանվում էր 250-ից 300-ի սահմաններում (պատմության մեջ գրանցված ամենաբարձր IQ-ն):
11 տարեկան հասակում Ուիլյամն ընդունվեց Հարվարդ և շատ չանցած դասախոսություններ էր կարդում Հարվարդի մաթեմատիկական ակումբում: 16 տարեկանում նա գերազանցությամբ ավարտեց Հարվարդը:
Մինչ այժմ պահպանվել են ամերիկյան պատմության, տիեզերագիտության և հոգեբանության մասին նրա աշխատությունները: Սիդիսը հավաքում էր երկաթգծերի տոմսեր և զբաղվում էր տրանսպորտային համակարգերի ուսումնասիրությամբ:
ՎԱՐԴԱՆ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆԻ ՀԱՆՐԱԳԻՏԱՐԱՆ-ԲԼՈԳԸ 