Անգլիայում ամենակարճ պատմվածք հորինելու մրցույթ հայտարարվեց: Համաձայն մրցույթի պայմանների` պատմվածքում պետք է հիշատակվեին`
1. Թագուհին
2. Աստվածը
3. Սեքսը
4. Գաղտնիքը
Առաջին տեղը զբաղեցրեց հետևյալ պատմվածքը. «Օ~, Տեր,- բացականչեց թագուհին,- ես հղի եմ և չգիտեմ ումից»:
Մեգան Ֆոքսը (անգլ. Megan Denise Fox) ամերիկացի դերասանուհի և ֆոտոմոդել է:
Կենսագրությունը
Մեգան Դենիզ Ֆոքսը ծնվել է 1986 թ.-ի մայիսի 16-ին ԱՄՆ-ի Թենեսի նահանգում: Մեգանն ունի իռլանդական, ֆրանսիական և հնդկացիական արմատներ: Նրա հայրը պայմանական ազատազրկվածների բանտում բանտապահ էր աշխատում: Երբ Մեգանը 3 տարեկան դարձավ, նրա ծնողները ամուսնալուծվեցին, սակայն Մեգանի մայրը շատ շուտով կրկին ամուսնացավ իրենից անհամեմատ տարիքով մեծ տղամարդու հետ, որն էլ Մեգանին և նրա ավագ քրոջը տարավ Ֆլորիդայի Պորտ Սենտ Լյուսի քաղաք: Հայրացուն հին բարքերի տեր անձնավորություն էր և արդյունքում խիստ դաստիարակությունը պատճառ դարձավ Մեգանի մոտ ագրեսիայի անվերահսկելի բռնկումների:
5 տարեկանում Մեգանը սկսեց զբաղվել պարերով և մասնակցել դրամատիկական խմբակում: Առաջին դերերից մեկը կայացավ «Արևային արձակուրդներ» ֆիլմում 2001 թ.-ին, որտեղ կերտեց զզվելի գեղեցկուհու դերը, որը հանգիստ չէր տալիս Օլսեն քույրերի հերոսուհիներին: 16 տարեկանում նա արդեն Ֆլորիդայում նկարահանված մի քանի ֆիլմերի ռեզյումեներ ուներ: Դրանց մեջ էր նաև Մայքլ Բեյի «Վատ տղաներ 2»-ը: Մեկ տարի անց Մեգանը մոր հետ տեղափոխվեց Լոս Անջելես: 2003-2004 թթ.-ի ընթացքում Մեգանը էպիզոդիկ դերեր է խաղում «Օուշենի փողոցը», «Ինչի համար եմ քեզ սիրում», «Երկուս ու կես մարդ» և «Օգնություն» ֆիլմերում: 2004 թ.-ին Մեգանը երկրորդական դերեր էր խաղում Հոլիվուդում Լինդսեյ Լոհանի հետ «Բեմի աստղը» ֆիլմում, 2004-2006 թթ.-ին խաղում էր Սիդնի Շանովսկու դերը «Էկրանի թագուհին» սերիալում:
2007 թ.-ին Մեգանը մեծ հաջողություն ունեցավ, քանի որ մասնակցեց 2007 թ.-ի ամենադիտարժան ֆիլմում՝ «Տրանսֆորմերներ»-ում, որտեղ խաղաց Միքայելա Բեյնսի դերը: 2008 թ.-ին խաղաց նորելուկ աստղի դերը «Ինչպես կորցնել ընկերներին և ստիպել բոլորին ատել քեզ» ֆիլմում:
| Մրցաշրջան | Հաղթող ակումբը | Երկիրը |
| 1955-1956 | Ռեալ Մադրիդ* | Իսպանիա |
| 1956-1957 | Ռեալ Մադրիդ | Իսպանիա |
| 1957-1958 | Ռեալ Մադրիդ | Իսպանիա |
| 1958-1959 | Ռեալ Մադրիդ | Իսպանիա |
| 1959-1960 | Ռեալ Մադրիդ | Իսպանիա |
| 1960-1961 | Բենֆիկա | Պորտուգալիա |
| 1961-1962 | Բենֆիկա | Պորտուգալիա |
| 1962-1963 | Միլան | Իտալիա |
| 1963-1964 | Ինտեր Միլան | Իտալիա |
| 1964-1965 | Ինտեր Միլան | Իտալիա |
| 1965-1966 | Ռեալ Մադրիդ | Իսպանիա |
| 1966-1967 | Սելթիկ | Շոտլանդիա |
| 1967-1968 | Մանչեսթեր Յունայթեդ | Անգլիա |
| 1968-1969 | Միլան | Իտալիա |
| 1969-1970 | Ֆեյենորդ | Նիդերլանդներ |
| 1970-1971 | Այաքս | Նիդերլանդներ |
| 1971-1972 | Այաքս | Նիդերլանդներ |
| 1972-1973 | Այաքս | Նիդերլանդներ |
| 1973-1974 | Բավարիա | Գերմանիա |
| 1974-1975 | Բավարիա | Գերմանիա |
| 1975-1976 | Բավարիա | Գերմանիա |
| 1976-1977 | Լիվերպուլ | Անգլիա |
| 1977-1978 | Լիվերպուլ | Անգլիա |
| 1978-1979 | Նոթինգեմ Ֆորեսթ | Անգլիա |
| 1979-1980 | Նոթինգեմ Ֆորեսթ | Անգլիա |
| 1980-1981 | Լիվերպուլ | Անգլիա |
| 1981-1982 | Ասթոն Վիլլա | Անգլիա |
| 1982-1983 | Համբուրգ | Գերմանիա |
| 1983-1984 | Լիվերպուլ | Անգլիա |
| 1984-1985 | Յուվենթուս | Իտալիա |
| 1985-1986 | Ստյաուա | Ռումինիա |
| 1986-1987 | Պորտու | Պորտուգալիա |
| 1987-1988 | ՊՍՎ Էյնդհովեն | Նիդերլանդներ |
| 1988-1989 | Միլան | Իտալիա |
| 1089-1990 | Միլան | Իտալիա |
| 1990-1991 | Ցրվենա Զվեզդա | Հարավսլավիա |
| 1991-1992 | Բարսելոնա | Իսպանիա |
| 1992-1993 | Օլիմպիկ Մարսել | Ֆրանսիա |
| 1993-1994 | Միլան | Իտալիա |
| 1994-1995 | Այաքս | Նիդերլանդներ |
| 1995-1996 | Յուվենթուս | Իտալիա |
| 1996-1997 | Բորուսիա Դորտմունդ | Գերմանիա |
| 1997-1998 | Ռեալ Մադրիդ | Իսպանիա |
| 1998-1999 | Մանչեսթեր Յունայթեդ | Անգլիա |
| 1999-2000 | Ռեալ Մադրիդ | Իսպանիա |
| 2000-2001 | Բավարիա | Գերմանիա |
| 2001-2002 | Ռեալ Մադրիդ | Իսպանիա |
| 2002-2003 | Միլան | Իտալիա |
| 2003-2004 | Պորտո | Պորտուգալիա |
| 2004-2005 | Լիվերպուլ | Անգլիա |
| 2005-2006 | Բարսելոնա | Իսպանիա |
| 2006-2007 | Միլան | Իտալիա |
| 2007-2008 | Մանչեսթեր Յունայթեդ | Անգլիա |
| 2008-2009 | Բարսելոնա | Իսպանիա |
| 2009-2010 | Ինտեր Միլան | Իտալիա |
| 2010-2011 | Բարսելոնա | Իսպանիա |
Սոֆի Մարսոն (ֆր. Sophie Danièle Sylvie Marceau, իսկական ազգանունը Մոպյու(ֆր. Maupu)) ֆրանսիացի դերասանուհի է:
Կենսագրությունը
Սոֆին ծնվել է 1966 թ.-ի նոյեմբերի 17-ին Փարիզում: Նրա հայրը վարորդ էր, իսկ մայրը վաճառողուհի:
Կինոյում Սոֆին պատահաբար է հայտնվել. իր ընկերուհիներից մեկից նա իմացել էր, որ Կլոդ Պինոտոն դեռահասների է ընտրում իր նոր ֆիլմի համար և որոշեց ուղղակի ուղեկցել ընկերուհուն: Արդունքում մի քանի հազար դեռահասներից ընտրեցին 14-ամյա Մարսոյին: Այդպես, մեկ վայրկյանում Սոֆի Մարսոն դարձավ աստղ: «Բում» (1980) ֆիլմը մեծ հաջողություն ունեցավ և շուտով նկարահանվեց շարունակությունը՝ «Բում 2» (1982), որի համար Սոֆին ստացավ «Սեզար» մրցանակը «Լավագույն սկսնակ և ամենախոստումնալից դերասանուհի» անվանակարգում:
16 տարեկանում նա արդեն խաղում է Ժերար Դեպարդիեի և Կատրին Դենյովի հետ «Ֆորտ Սագան» ֆիլմում: Դեպարդյեն նրա խաղընկերը կդառնա նաև Մորիս Պյալի «Ոստիկանություն» ֆիլմում: 1984 թ.-ին նա նկարահանվում է «Խենթ սեր» ֆիլմում, որն իր մասնակցությամբ Անջեյ Ժուլավսկիի առաջին ֆիլմն էր: Դրան հետևում են «Իմ գիշերները չքնաղ են ձեր ցերեկներից» և «Կապույտ նոտա» ֆիլմերը:
Միևնույն ժամանակ Սոֆին բազմամիլիոնանոց պայմանագիր է կնքում Ֆրանսիայի խոշորագույն կինոընկերության «Gaumont»-ի հետ, սակայն շուտով այն չեղյալ է համարում. աղջիկը սիրահարվել էր լեհ ռեժիսոր Անջեյ Ժուլավսկիին և աշխատելու ցանկություն չուներ: Կինոընկերությունը պատժեց Սոֆիին պայմանագիրը չեղյալ համարելու համար և նա ստիպված էր իր աշխատած բոլոր փողերը վճարել նրանց:
Այդ ժամանակից սկսած նա դարձավ ամենանշանավոր և ամենահարգված դերասանուհիներից մեկը իր երկրում, չնայած որ նա դեռ համաշխարհային էկրանի աստղ չէր: Սոֆիի առաջին անգլիալեզու դերը արքայադուստր Իզաբելայի դերն էր Մել Գիբսոնի «Քաջ սիրտը» ֆիլմում: Երբ Գիբսոնին հարցրին, թե ինչու էր նա այդ դերի համար ընտրել Սոֆի Մարսոյին, նա պատասխանեց. «Նա գեղեցիկ է, նա ֆրանսուհի է և նա լավ դերասանուհի է: Դերը կատարողը պետք է ունենար առնվազն այդ որակներից երկուսը»: Բետինա Ռայմսը, որը մշտապես լուսանկարել է Սոֆիին, նրան անվանում է ամենագեղեցիկը և ամենազգայունը երիտասարդ դերասանուհիներից:
1985 թ.-ին Սոֆին ձայնագրում է իր առաջին (և վերջին) ալբոմը՝ Certitude-ը (Certitude ալբոմի երգերը կարող եք լսել այստեղ): Այն թողարկվեց նույն երկյակի կողմից (բառեր՝ Էտիեն Ռոդա-Ժիլ, երաժշտություն՝ Ֆրանկ Լանգոլֆ), որը հետագայում երգեր էր գրում Վանեսա Պարադիի համար: Ալբոմը չհաջողվեց, սակայն երկրպագուների համար հետաքրքիր էր լսել Սոֆիի կատարումը:
Սոֆին պատկանում է իր հիանալի հերոսուհիներին ուժեղ կամքով և սիրառատությամբ: Սակայն շուտով նրան ձանձրացնում է դեռահասի իմիջը և նա սկսում է ավելի լուրջ դերեր խաղալ («Խենթ սեր», «Ոստիկանություն»), որոնցից նա դուրս կգա հասունացած (Ժուլավսկիի հետ) կամ կոտրված (Պյալի հետ): Նա կսկսի իրեն պատասխան տալ իր վիճակի անկայունության համար՝ փառքի դափնին բաժանելով ամենանշանավոր դերասանների հետ՝ Նուարե, Դեպարդիե, Դենյով, Բելմոնդո: «Շուաններ» ֆիլմը նրան տարվա ամենառոմանտիկ դերասանուհու փառքը բերեց:
Թատրոնում նա սկսեց խաղալ 1991 թ.-ին «Էվրիդիկա»-ում (Անույ): Այդ աշխատանքի համար նա «Մոլիեր» ստացավ՝ որպես թատերական տարվա բացահայտում: Երկու տարի հետո վերադարձավ թատրոն և խաղաց «Պիգմալիոն»-ում: 1995 թ.-ի աշնանը հանդես եկավ որպես ռեժիսոր իր առաջին կարճամետրաժ ֆիլմում՝ «Լուսաբաց հակառակ կողմից», որի տևողությունը 8 րոպե էր և որի սցենարը նա գրել էր «Քաջ սիրտ» ֆիլմի նկարահանումների ժամանակ: «Լուսաբաց հակառակ կողմից»-ը ներկայացվեց Կաննում 1995 թ.-ին «Վստահ հայացք» փառատոնի բացման ժամանակ:
1995 թ.-ին նա նկարահանվեց Ջոն Մալկովիչի հետ Անտոնիոնիի մոտ «Ամպերից այն կողմ» ֆիլմում: 1997 թ.ին նա նկարահանվեց «Աննա Կարենինա» ֆիլմում՝ մարմնավորելով գլխավոր հերոսուհուն: Նրա վերջին աշխատանքներից է Ջեյմս Բոնդի մասին ֆիլմաշարի 19-րդ մասը («Ամբողջ աշխարհն էլ քիչ է»): Սոֆին նկարահանվում է նաև գովազդում:
Լրագրողների համերաշխության միջազգային օրը աողջ երկրագնդում նշվում է ամեն տարի՝ սեպտեմբերի 8-ին:
Պատմությունը
Լրագրողների համերաշխության միջազգային օրը հատատվել է 1958 թ.ին Լրագրողների միջազգային կազմակերպության (աշխարհի ամենահին և ամենախոշոր լրագրողական կազմակերպությունն է) IV Կոնգրեսի որոշմամբ:
Օրվա ընտրությունը իրականում պատահական չէր: 1943 թ.-ի հենց այդ օրը Բեռլինում ֆաշիտների կողմից մահապատժի ենթարկվեց 1942 թ.-ին գեստապոյի կողմից ձերբակալված չեխոսլովակցի լրագրող, գրական և թատերական քննադատ, հրապարակախոս, չեխոլովակյան կոմկուսի ակտիվիստ Յուլիուս Ֆուչիկը: Նույնիսկ բանտում Ֆուչիկը չթողեց մասնագիտությունը և հասցրեց նույնիսկ մի գիրք գրել՝ «Ռեպորտաժ՝ կախաղանի օղակը վզին» (չեխ. Reportáž psaná na oprátce) (ներբեռնել գիրքը ռուսերեն լեզվով), որի համար 1950 թ.ին հետմահու պարգևատրվեց Խաղաղության միջազգային մրցանակով:
Արդեն ավանդաբար Լրագրողների համերաշխության միջազգային օրը ողջ երկրագնդում անց են կացվում հավաքներ և կոնֆերանսներ, որին մասնակցում են լրագրողներ աշխարհի տարբեր երկրներից: Այդ մասնագիտական համագումարներին չորրորդ իշխանության ներկայացուցիչները կիսվում են իրենց լրագրողական փորձով և հիշատակում առավել արժանիներին իրենց շարքերից: Այսպես, Պուլիտցերովյան մրցանակը, որն ԱՄՆ-ում համարվում է ամենահեղինակավոր մրցանակներից մեկը գրականության, լրագրության, երաժշտության և թատրոնի բնագավառներում, գրեթե միշտ շնորհվում է Լրագրողների համերաշխության միջազգային օրը՝ սեպտեմբերի 8-ին:
Բլոգի օրը (անգլ. BlogDay) ամեն տարի նշվում է օգոստոսի 31-ին: Այդ օրը յուրաքանչյուր բլոգեր իր բլոգում հրապարակում է 5 այլ բլոգների հասցեներ՝ անկախ բլոգի ուղղվածությունից: Առաջին անգամ տոնը նշվել է 2005 թ.ին: Այն ստեղծել են Արևմուտքում:
2005
Երբ առաջին անգամ 2005 թ.-ին օգոստոսի 31-ը հայտարարվեց բլոգերի օր, 30.000 նոր էջեր հայտնվեցին Գուգլի ինդեքսում:
2007
Մեկնարկեց թվով չորրորդ Best of Blogs-2007 լավագույն բլոգերի միջազգային մրցույթը: Մրցույթն անցկացնում է «Գերմանական ալիք» հրատարակչությունը: Դրան կարող են մասնակցել հետևյալ 10 լեզուներով վարվող բլոգները՝ անգլերեն, արաբերեն, գերմաներեն, իսպաներեն, նիդերլանդերեն, չինարեն, պարսկերեն, պորտուգալերեն, ռուսերեն և ֆրանսերեն:
Հետաքրքիր փաստեր
Եթե Blog բառը փոխարինենք թվերով, ապա կստացվի 3108, այսինքն օգոստոսի 31: Այդպես էլ հենց ծնվեց այդ օրը որպես Բլոգի օր նշելու գաղափարը (կամ BlogDay):
1930 – Ուրուգվայ
1934 – Իտալիա
1938 – Իտալիա
1950 – Ուրուգվայ
1954 – Գերմանիա
1958 – Բրազիլիա
1962 – Բրազիլիա
1966 – Անգլիա
1970 – Բրազիլիա
1974 – Գերմանիա
1978 – Արգենտինա
1982 – Իտալիա Читать далее
Rolling Stone-ի շապիկներից
2004 թ.-ին Rolling Stone հանդեսը հրապարակեց «Անմահները. բոլոր ժամանակների 50 մեծագույն կատարողները» (անգլ. The Immortals:The Fifty Greatest Artists of All Time) հոդվածը: Ցուցակը պատրաստվել էր ռոքն-ռոլի 50 ամյակի կապակցությամբ, որն ըստ ամսագրի խմբագրության ի հայտ էր եկել 1954 թ.-ի հուլիսի 5-ին, երբ Էլվիս Փրեսլին ձայնագրեց That’s All Right երգը:
Քվեարկողների թվում էին ոչ միայն հայտնի երաժիշտներ, այլ նաև երաժշտական քննադատության ոլորտում հայտնի հեղինակություններ` Նիլ Դայմոնդ, Dr. John, The Edge, Արտ Գարֆանկել, Դոն Հենլի, Քրիսի Հայնդ, Մոբի, Քիթ Ռիչարդսը, Կառլոս Սանտանա, Բրյուս Սփրինգսթին, Քվենթին Տարանտինո, Փիթ Թաունշենդ և այլն:
Յուրաքանչյուր կատարողի վերաբերյալ մեկնաբանություն տրվել էր ժամանակակից շոու-բիզնեսի աստղերից մեկի կողից: Օրինակ, Բրիթնի Սփիրսը գրել էր Մադոննայի մասին, իսկ Էլթոն Ջոնը` Լիթլ Ռիչարդի:
2005 թ.-ին հանդեսը հրապարակեց «Անմահները. բոլոր ժամանակների 100 մեծագույն կատարողները», որն ընդլայնում էր «անմահ» կատարողների շարքը:
100 մեծագույն կատարողների ցուցակը`
1-50 տեղերը (2004), 51-100 տեղերը (2009).
1. The Beatles
2. Bob Dylan
3. Elvis Presley
4. The Rolling Stones
5. Chuck Berry
6. Jimi Hendrix
7. James Brown
8. Little Richard
9. Aretha Franklin
10. Ray Charles
11. Bob Marley
12. The Beach Boys
13. Buddy Holly
14. Led Zeppelin
15. Stevie Wonder
16. Sam Cooke
17. Muddy Watters
18. Marvin Gaye
19. The Velvet Underground
20. Bo Diddley
21. Otis Redding
22. U2
23. Bruce Springsteen
24. Jerry Lee Lewis
25. Fats Domino
26. The Ramones
27. Nirvana
28. Prince
29. The Who
30. The Clash
31. Johnny Cash
32. Smokey Robinson & the Miracles
33. The Everly Brothers
34. Neil Young
35. Michael Jackson
36. Madonna
37. Roy Orbison
38. John Lennon
39. David Bowie
40. Simon and Garfunkel
41. The Doors
42. Van Morrison
43. Sly and the Family Stone
44. Public Enemy
45. The Byrds
46. Janis Joplin
47. Patti Smith
48. Run-DMC
49. Elton John
50. The Band
51. Howlin’Wolf
52. The Allman Brothers Band
53. Eric Clapton
54. Dr. Dre
55. Grateful Dead
56. Parliament/Funkadelic
57. Aerosmith
58. The Sex Pistols
59. Louis Jordan
60. Joni Mitchell
61. Tina Turner
62. Etta James
63. Phil Spector
64. The Kinks
65. Al Green
66. Cream
67. The Temptations
68. Jackie Wilson
69. Carl Perkins
70. The Police
71. Frank Zappa
72. AC/DC
73. Radiohead
74. Hank Williams
75. The Eagles
76. The Shirelles
77. Beastie Boys
78. The Stooges
79. The Four Topes
80. Elvis Costello
81. The Drifters
82. Eminem
83. N. W. A
84. James Taylor
85. Black Sabbath
86. 2Pac
87. Gram Parsons
88. Miles Davis
89. The Yardbirds
90. Carlos Santana
91. Ricky Nelson
92. Guns n’Roses
93. Booker T. and the MG’s
94. Nine Inch Nails
95. Lynyrd Skynyrd
96. Martha and the Vandellas
97. Diana Ross and the Supremes
98. Roxy Music
99. Curtis Mayfield
100. Lee «Scratch» Perry
Շվեդական ակադեմիայի շենքը
Գրականության նոբելյան մրցանակը Նոբելյան կոմիտեի կողմից Ստոկհոլմում ամեն տարի շնորհվող մրցանակ է գրականության ասպարեզում ձեռքբերումների համար:
Առաջադրվածթեկնածուներիններկայացվողպահանջները
Նոբելյան հիմնադրամի կանոնադրության համաձայն` թեկնածուներ կարող են առաջադրել հետևյալ անձինք.
Գրականության նոբելյան մրցանակակիրները
1901 – Սյուլի Պրյուդոմ (Ռենե Ֆրանսուա Արման Պրյուդոմ) (1839-1907), Ֆրանսիա
1902 – Մոմզեն Թեոդոր (1817-1903), Գերմանիա
1903 – Բյոռնսոն Բյոռնստեռնե Մարտինուս (1832-1910), Նորվեգիա
1904 – Ֆրեդերիկ Միստրալ (1830-1914), Ֆրանսիա
Էչեգարեյ-Ի-Էյսագիրե Խոսե (1832-1916), Իսպանիա
1905 – Հենրիկ Սենկևիչ (1846-1916), Լեհաստան, Ռուսական կայսրություն
1906 – Ջոզուե Կարդուչի (1835-1907), Իտալիա
1907 – Ռեդյարդ Ջոզեֆ Կիպլինգ (1865-1936), Մեծ Բրիտանիա
1908 – Էյկեն Ռուդոլֆ Քրիստոֆ (1846-1926), Գերմանիա
1909 – Սելմա Օթիլիա Լուվիսա Լագերլյոֆ (1858-1940), Շվեդիա
1910 – Պաուլ ֆոն Հեյզե (1830-1914), Գերմանիա
1911 – Մորիս Մետեռլինկ (1862-1949), Բելգիա
1912 – Գերհարդ Հաուպտման (1862-1946), Գերմանիա
1913 – Ռաբինդրանատ Թագոր (1861-1941), Հնդկաստան
1914 – Մրցանակը չի շնորհվել
1915 – Ռոմեն Ռոլան (1866-1944), Ֆրանսիա
1916 – Կարլ Գուստավ Վերներ ֆոն Հեյդենստամ (1859-1940), Շվեդիա
1917 – Կարլ Ադոլֆ Գյելերուպ (1857-1919), Դանիա
Հենրիկ Պոնտուպիպիդան (1857-1943), Դանիա
1918 – Մրցանակը չի շնորհվել
1919 – Շպիտելեր Կարլ (1845-1924), Շվեյցարիա
1920 – Կնուտ Համսուն (Պեդերսեն) (1859-1952), Նորվեգիա
1921 – Անատոլ Ֆրանս (Անատոլ Ֆրանսուա Թիբո) (1844-1924), Ֆրանսիա
1922 – Խասինտո Բենավենտե Ի-Մարտինես (1866-1954), Իսպանիա
1923 – Յիտս Ուիլյամ Բաթլեր (1865-1939), Իռլանդիա
1924 – Վլադիսլավ Ստանիսլավ Ռեյմոնտ (1867-1925), Լեհաստան
1925 – Ջորջ Բեռնարդ Շոու (1856-1950), Մեծ Բրիտանիա
1926 – Գրացիա Դելադա (1871-1936), Իտալիա
1927 – Անրի Բերգսոն (1859-1941), Ֆրանսիա
1928 – Սիգրիդ Ունսետ (1882-1949), Նորվեգիա
1929 – Թոմաս Ման (1875-1955), Գերմանիա
1930 – Սինկլեր Լյուիս (1885-1951), ԱՄՆ
1931 – Էրիկ Ակսել Կարլ ֆելդ (1864-1931), Շվեդիա
1932 – Ջոն Գոլսուորդի (1867-1933), Մեծ Բրիտանիա
1933 – Իվան Ալեքսեևիչ Բունին (1870-1953), առանց քաղաքացիության
1934 – Լուիջի Պիրանդելո (1867-1936), Իտալիա
1935 — Մրցանակը չի շնորհվել
1936 – Յուջին Գլադստոն Օ’Նիլ (1888-1953), ԱՄՆ
1937 – Ռոժե Մարտեն դյու Գար (1881-1958), Ֆրանսիա
1938 – Պերլ Բակ (1882-1973), ԱՄՆ
1939 — Ֆրանս Էմիլ Սիլանպյա (1888-1964), Ֆինլանդիա
1940 – Մրցանակը չի շնորհվել
1941 – Մրցանակը չի շնորհվել
1942 – Մրցանակը չի շնորհվել
1943 – Մրցանակը չի շնրհվել
1944 — Վիլհելմ Յոհանես Յենսեն (1873-1950), Դանիա
1945 — Գաբրիելա Միստրալ (1889-1957), Չիլի
1946 — Հերման Հեսսե (1877-1962), Գերմանիա, Շվեյցարիա
1947 — Անդրե Պոլ Գիյոմ Ժիդ (1869-1951), Ֆրանսիա
1948 — Թոմաս Ստերնզ Էլիոթ (1888-1965), Մեծ Բրիտանիա
1949 — Ուիլյամ Ֆոլկներ (1897-1962), ԱՄՆ
1950 — Բերտրան Ռասել (1872-1970), Մեծ Բրիտանիա
1951 — Պեր Ֆաբիան Լագերկվիստ (1891-1974), Շվեդիա
1952 — Ֆրանսուա Մորիակ (1885-1970), Ֆրանսիա
1953 — Ուինստոն Լեոնարդ Սպենսեր Չերչիլ (1874-1965), Մեծ Բրիտանիա
1954 — Էռնեստ Միլլեր Հեմինգուեյ (1899-1961), ԱՄՆ
1955 — Հալդոր Կիլյան Լակսնես (1902-1992), Իսլանդիա
1956 — Խուան Ռամոն Հիմենես (1881-1958), Իսպանիա, Պուերտո-Ռիկո
1957 — Ալբեր Քամյու (1913-1960), Ֆրանսիա
1958 — Բորիս Լեոնիդովիչ Պաստեռնակ (1890-1960), ԽՍՀՄ: Քաղաքական հարկադրանքով մրցանակից հրաժարվել է:
1959 — Սալվատորե Քվազիմոդո (1901-1968), Իտալիա
1960 — Սեն-Ժոն Պերս (Ալեքսի Լեժե) (1887-1975), Ֆրանսիա
1961 — Իվո Անդրիչ (1892-1975), Հարավսլավիա
1962 — Էռնստ Ջոն Սթայնբեք (1902-1968), ԱՄՆ
1963 — Գեորգոս Սե Ֆերիս (1900-1971), Հունաստան
1964 — Ժան-Պոլ Սարտր (1905-1980), Ֆրանսիա
1965 — Միխայիլ Ալեքսանդրովիչ Շոլոխով (1905-1984), ԽՍՀՄ
1966 — Յոսեֆ Շմուել Ագնոն (1888-1970), Իսրայել
Նելլի Զաքս (1891-1970), Գերմանիա, Շվեդիա
1967 — Միգել Անխել Աստուրիաս (1899-1974), Գվատեմալա
1968 — Յասունարի Կավաբատա (1899-1972), Ճապոնիա
1969 — Սեմյուել Բեքեթ (1906), Իռլանդիա
1970 — Ալեքսանդր Իսաևիչ Սոլժենիցին (1918), ԽՍՀՄ
1971 — Պաբլո Ներուդա (Նե ֆտալի Ռիկարդո Ռեյես Բասուալտո) (1904-1973), Չիլի
1972 — Հենրիխ Բյոլ (1917-1985), Գերմանիա
1973 — Պատրիկ Վիկտոր Մարտինդեյլ Ուայթ (1912-1996), Ավստրալիա
1974 — Էյվինդ Ուլո ֆ Վեռներ Յունսոն (1900-1976), Շվեդիա
Հարրի Էդմունդ Մարտինսոն (1904-1978), Շվեդիա
1975 — Էուջենիո Մոնտալե (1896-1981), Իտալիա
1976 — Սոլ Բելոու (1915-1997), ԱՄՆ
1977 — Վիսենտե Ալեյքսանդրե (1898-1984), Իսպանիա
1978 — Իսաակ Բաշևիս Զինգեր (1904-1997), ԱՄՆ
1979 — Օդիսեաս Էլիտաս (1911), Հունաստան
1980 — Չեսլավ Միլոշ (1911-1998), Լեհաստան, ԱՄՆ
1981 — Էլիաս Կանետի (1905-1993), Ավստրիա
1982 — Գաբրիել Գարսիա Մարկես (1928), Կոլումբիա
1983 — Ուիլյամ Ջերալդ Գոլդինգ (1911), Մեծ Բրիտանիա
1984 — Յարոսլավ Սեյֆերտ (1901-1986), Չեխիա
1985 — Կլոդ Սիմոն (1913), Ֆրանսիա
1986 — Վոլե Շոյինկա (1934), Նիգերիա
1987 — Իոսիֆ Ալեքսանդրովիչ Բրոդսկի (1940-1996), ԱՄՆ, ԽՍՀՄ
1988 — Նագիբ Մահֆուզ (1911-2006), Եգիպտոս
1989 — Կամիլո Ջոզե Սելա (1916-2002), Իսպանիա
1990 — Օկտավիո Պաս (1914-1998), Մեքսիկա
1991 — Նադին Գորդիմեր (1923), ՀԱՀ
1992 — Դերեկ Ուալքոթ (1930), Սենթ-Լյուսիա
1993 — Թոնի Մորիսոն (Խլոե Արդելիա Ուոֆրդ) (1931), ԱՄՆ
1994 — Կենզոբուրո Օէ (1935), Ճապոնիա
1995 — Սյամուս Հենեյ (1939), Իռլանդիա
1996 — Վիսլավա Շիմբորսկա (1923), Լեհաստան
1997 — Դարիո Ֆո (1926), Իտալիա
1998 — Ջոզե Սառամագու (1922-2010), Պորտուգալիա
1999 — Գյունտեր Գրաս (1927), Գերմանիա
2000 — Գաո Հինգջիան (1940), Չինաստան, Ֆրանսիա
2001 — Վիդիադհար Նայպոլ (1932), Տրինիդադ և Տոբագո, Մեծ Բրիտանիա
2002 — Իմրե Կերտեզ (1929), Հունգարիա
2003 — Ջոն Մաքսվել Կուտզե (1940), ՀԱՀ
2004 — Իլֆրիդե Ջելինեկ (1946), Ավստրիա
2005 — Հարոլդ Պինտեր (1930-2008), Մեծ Բրիտանիա
2006 – Ֆերիտ Օրհան Փամուկ (1952), Թուրքիա
2007 – Դորիս Մեյ Լեսսինգ (Թեյլոր) (1919), Մեծ Բրիտանիա
2008 – Ժան-Մարի Լեկլեզիո (1940), Ֆրանսիա
2009 – Հերտա Մյուլլեր (1953), Գերմանիա
2010 – Մարիա Վարգաս Լիոսա (1936), Պերու
2011 — Թոմաս Տրանստրյոմեր (1931), Շվեդիա
2012 — Մո Յան (1955), Չինաստան
2013 — Էլիս Մանրո (1931), Կանադա
Մրցանակակիրների կողմից առավել հաճախ օգտագործվող լեզուները`
Խաղաղության նոբելյան մրցանակը ամեն տարի Օսլոյում Նոբելյան կոմիտեի կողմից տրվող բարձրագույն պարգևն է խաղաղության ամրապնդման ոլորտում ձեռքբերումների համար.
Առաջադրված թեկնածուներին ներկայացվող պահանջները
Նոբելյան հիմնադրամի կանոնադրության համաձայն` թեկնածուներ կարող են առաջադրել հետևյալ անձինք.
1901 – Ժան Անրի Դյունան(Շվեյցարիա) – Ժողովուրդների խաղաղ համագործակցության ներդրման համար և Ֆրեդերիկ Պասսի (Ֆրանսիա) – Բազմամյա խաղարարական ջանքերի համար
1902 – Էլի Դյուկոմեն (Շվեյցարիա) – Ի նշան Խաղաղության միջազգային բյուրոյի ստեղծման մեջ ավանդի` Եվրոպայի տարբեր պացիֆիստական կազմակերպությունների գործունեությունը համակարգելու համար և ՇառլԱլբերԳոբա (Շվեյցարիա) – Միջազգային արբիտրաժի գործում ջանքերի համար
1903 – Ուիլյամ Ռանդալ Կրիմեր (ՄեծԲրիտանիա)– Ի նշանավորումն արբիտրաժի միջոցով խաղաղության հասնելու ջանքերի
1904 – Միջազգային իրավունքի ինստիտուտ (Գենտ, Բելգիա) – Միջազգային իրավունքի ինստիտուտը աշխարհում առաջին կազմակերպություններից մեկն է, որը սահմանեց միջազգային իրավունքի սկզբունքները, ձեռնարկեց նրա օրենքների համակարգումը և ուղիներ առաջարկեց միջազգային խնդիրները լուծելու համար
1905 – Բերտա ֆոն Զուտներ (Ավստրո—Հունգարիա) – Ակտիվ պացիֆիստական գործունեության համար
1906 – ԹեոդորՌուզվելտ(ԱՄՆ) – Պորտսմուտյան համաձայնագրի կնքման մեջ իր դերի համար
1907 – Լուի Ռենո (Ֆրանսիա) — Ֆրանսիայում միջազգային իրավունքի որպես իրական հանճարի և Էռնեստո Թեոդորո Մոնետա (Իտալիա)– Հանուն խաղաղության իր անխոնջ գործունեության համար
1908 – ԿլասՊոնտուսԱռնոլդսոն(Շվեդիա)– Նորվեգական կոնֆլիկտի լուծմանը մասնակցության համար և ՖրեդերիկԲայեր(Դանիա) – Տարածաշրջանային համագործակցության ամրապնդմանն ուղղված Սկանդինավյան միջխորհրդարանական միություն ստեղծելու համար
1909 – ՕգյուստԲեեռնար (Բելգիա) – Միջազգային արբիտրաժի և սպառազինությունների կրճատման համար պայքարում ի նշան ջանքերի ճանաչման և ՊոլԴ‘ԷստուրնելդեԿոնստան(Ֆրանսիա) – Ֆրանսիայի և հարևան երկրների միջև արբիտրաժի պայմանագրերի համար
1910 – Խաղաղության միջազգային բյուրո – Զինաթափման կոնֆերանսների կազմակերպման համար
1911 – Թոբիաս Ասսեր (Նիդեռլանդներ) – Միջազգային արբիտրաժի ոլորտում աշխատանքների համար և ԱլֆրեդՀերմանՖրիդ(Ավստրո—Հունգարիա) – Իր ինտերնացիոնալ գործունեության համար
1912 – Էլիու Ռուտ (ԱՄՆ) – Արևմտյան կիսագնդում խաղաղության ամրապնդման ջանքերի համար
1913 – Անրի Լաֆոնտեն (Բելգիա) – Մրցանակին արժանացել է որպես Եվրոպայում հանուն խաղաղության ժողովրդական շարժման իրական առաջնորդ
1914 – Մրցանակը չի շնորհվել
1915 – Մրցանակը չի շնորհվել
ՎԱՐԴԱՆ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆԻ ՀԱՆՐԱԳԻՏԱՐԱՆ-ԲԼՈԳԸ 